Na het droogvallen van de Noordoostpolder in 1942 werd ten noorden van Urk een gebied aangetroffen dat opviel door de grote hoeveelheid stenen die aan de oppervlakte lagen. Na de oorlog werd er op aandringen van vooral Pieter van der Lijn en de bekende natuurbeschermer Jac. P. Thijsse een reservaat van gemaakt. Besloten werd om bij de aanleg van het Urkerbos het gedeelte waar de meeste stenen lagen niet te beplanten. Dit deel vormt sinds 1954 het Geologische Reservaat “P. van der Lijn”.

Niet alles wat in het Geologische Reservaat te zien is ligt hier van oorsprong. Een aantal grote stenen zijn uit de omgeving naar dit terrein gebracht, omdat zij in het bos spoedig aan het oog zouden worden onttrokken. De meest kenmerkende gesteenten en enkele opvallende terreingedeelten in het Reservaat zijn genummerd van 1 tot 62.

Het gebied wordt met name gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek. Zelf een bezoek aan het geologisch reservaat brengen is op afspraak mogelijk. Tijdens een bezoek worden geologische bijzonderheden getoond zoals gidsgesteenten, bijzondere stenen, verschillende soorten keileem, keienvloertjes en vegetatie.