Voordat Urk verbonden werd met het vaste land in 1939 werd de veerboot ingezet voor de transport van levensmiddelen, poststukken, patiënten en andere belangrijke zaken. Uitgerust met dikke pakken, zuidwesters en klomplaarzen met stalen punten tegen het uitglijden rukte de bemanning uit voor een ‘bloedreis’ over het ijs.

Naast het kunstwerk staat een plaquette met de namen van de laatste ijslopers en het gedicht van Tromp de Vries:
Een raadselachtig fenomeen
tien mannen, die welhaast verloren
in dichte nevels om zich heen
hun hakken in de schotsen boren

Ze zijn nu gans en al alleen
er is geen mistsein meer te horen
en ‘t licht dat van de vuren scheen
ging in de grauwe nacht verloren

Ze stonden met z’n allen klaar
voor wat een bloedreis werd geheten
en hebben huis en haard vergeten
om in een tocht zo bang en zwaar
en menigmaal in doodsgevaar
zich met ‘hun’ element te meten